Kawiarnia Esperanto

W Esperanto zdarzało nam się jadać kilkakrotnie, każdego roku wracając do Białegostoku na Halfway Festival.

Z poprzednich lat utkwiło mi w pamięci, że bardzo smakował mi zamówiony kociołek, który już nawet nie do końca pamiętam z czego się składał, była w nim soczewica, fasola, jakieś mięso. Pamiętam natomiast, że był tak smaczny, że aż poparzyłam sobie język nie potrafiąc czekać aż to pyszne danie wystygnie ;) Niestety w zeszłym roku już nie znalazłam go w karcie, w tym też go nie było. 
W przeszłości często zamawialiśmy lokalne dania: babkę ziemniaczaną, kartacze, pierogi i buzę do picia. Bardzo fajną opcją jest półmisek podlaskich specjałów składający się z 6 sztuk babki ziemniaczanej, 4 sztuk kartaczy, 8 pierogów z mięsem, ogórków kiszonych i śmietaną. Zestaw taki kosztuje 60 zł, niewiele, biorąc pod uwagę, że 4 osoby spokojnie mogą się najeść do syta przy okazji smakując regionalnych potraw Białegostoku.

W tym roku również udało nam się zjeść w Esperanto. Ja zamówiłam policzki wołowe w sosie własnym podawane z ziemniakami i buraczkami na gorąco, mąż zamówił pierogi z gęsiną, które również były podawane z burakami. Do picia tradycyjnie zamówiliśmy buzę.
Moje danie mnie trochę zawiodło. Mimo, że mięso było mięciutkie to jakieś takie bez szału, ziemniaki lekko ciepłe, jedynie buraki były bardzo smaczne. Całość dosyć mdła. Mąż chwalił pierogi, chwalił farsz, który był szarpanym, chudym mięsem.
Zawsze mam problem z buzą, kiedy jest klarowna to bardzo mi smakuje, kiedy jest mętna to zupełnie nie jestem w stanie jej pić. Tym razem trafiła się mętna i w rezultacie mąż musiał wypić dwie ;)
Czekając na koleżankę zamówiliśmy na deser mus czekoladowy z mascarpone i malinami. To było coś pysznego. Mimo zarzekania się, że nie będę jadła deseru to szybko wsunęłam sporą jego część :) szkoda tylko, że kilka malinek, którymi deser był posypany, były mrożone.

Podsumowując, Esperanto to nie jest zła restauracja, nie powala, ale pozwala zjeść całkiem dobre regionalne potrawy, co więcej znajduję się w centralnej części rynku, więc atmosfera jest całkiem przyjemna.

Duzo miejsca, mozna spokojnie porozmawiac. Obsluga jest, ale jakby jej nie bylo, tak powinno byc, nie przytlacza. Polecam krem z czerwonych burakow, 2 dania ok, ale bez szalenstw.

Buza - wyróżnik Białegostoku . Upływ czasu weryfikuje wrażenia, w powakacyjnych reminiscencjach pozostają te istotne.
Buza (także boza) to sfermentowany, słodko-kwaśny białawy napój pochodzenia bałkańskiego, ale, w mojej pamięci, jest najwyraźniej zachowanym wspomnieniem kontaktów z gastronomią białostocką. Podobno sprowadzili go tam Macedończycy i stał się smakiem przedwojennego Białegostoku. Szczęściem ktoś zadbał, by tradycja przetrwała. Zgodnie z nią, kosztuje się go z chałwą, też tak zrobiliśmy. Uszczęśliwieni, bo znaleźliśmy wreszcie wyróżnik tego miasta, pomimo agresji zrównującego wszystko, wirusa cocacolowości.
Wysoka ocena nie tyle jest za smak, co za to właśnie. A to jest ważniejsze od smaku. Bo na smak czegoś można mieć wpływ tylko wtedy, gdy tego czegoś cocacolowość nie zaleje.
Ocena miejsca - wpływ ma ładne położenie. Nie zawsze uczciwie można ocenić zabieganą obsługę, ale za wkład w podtrzymywanie tradycji - duży plus.
Można rzec - kto był w Białymstoku, a buzy nie wypił...

Pycha pierogi. Zamówiliśmy piwo i pierogi. Nie spodziewaliśmy się niczego nadzwyczajnego, a tu bardzo miła niespodzianka. Pierogi z mięsem były wyśmienite. Doskonałe cienkie ciasto, pyszne mięso. Obsługiwała nas niezwykle miła kelnerka, Wystrój - też pozytyw.