L'enfant Terrible

Miałam okazję spróbować kawy, dobra, aromatyczna. Miejsce się sprawdzi na spotkania z przyjaciółką, na plotki i pogaduchy. 
Przyjemne, klimatyczne wnętrze.

Jedzonko pyszne - jestem tam stalym bywalcem, polecam kazdemu. Polska kuchnia u Brysia przoduje, ale w innym wydaniu z naleciałościami z różnych zakątków świata.
Miejsce idealne na randkę jak i na spotkanie biznesowe czy też imprezę rodzinną.

W rzeczywistości Bryś to ciepły i miły człowiek ciężko pracujący - macie prawie gwarancje go tam spotkać.
Polecam!

Do L'enfant trafiłam w ramach lunchu niespodziankowego na urodziny, w tygodniu. Wiedziałam, że ma rekomendacje Michelin i Gault Millau, wiec spodziewałam się wiele. Nie zawiodłam się!
Zdecydowaliśmy się na menu lunchowe i menu degustacyjne. Kulinarna przygoda rozpoczęła się od amuse-bouche w postaci warzywnego kotlecika podanego na emulsji z wywaru z żeberek oproszonego gorgonzola, podanego z plastrem rzepy - doskonały. Później chleb w trzech odsłonach (jedna na 17 letnim zakwasie) z masłem wedzonym i pierwsze przystawki - tatar wolowy i grasica - przepięknie podane, to był obraz nie jedzenie. Za grasica nie przepadam, ale danie było wyśmienite, smaki się komponowaly. Przystawka z menu lunchowego to kasza jaglana z dorszem, tez wyborna. Następne przystawki to krem z karmelizowanej cebuli z kozi serem i biala czekolada, sycace danie o wyrazistym smaku i przegrzebki z kalafiorem. Przegrzebki pięknie wysmazone, może trochę zbyt słone, jeśli miałabym się do czegoś przyczepić. Nie wyczułam w pianie z kalafiora trawy cytrynowej i imbiru, nie znalazłam tez kandyzowanego galangalu, niemniej danie było przepyszne, zaskoczył mnie czips z przegrzebka. Wreszcie dania główne - lunchowe - karczek confit z burakiem i wedzonymi kopytkami - najmniej nam smakował. Karczek confit to już przesada, mięso było zbyt maślane, kopytka rozpadaly sie, nie miały typowej dla siebie sprężystości, bardzo dobrze dobrana pak choi. Z menu degustacyjnego piersza była skrei z hummusem, kalafiorem romanesco i boczniakiem, wg mnie najsłabsza pozycja z menu degustacyjnego. Drugie danie główne to perliczka confit, wyśmienita.
Deser z menu lunchowego to sorbety - orzechowy, limonkowy i chyba karmelowy - mogłabym jeść codziennie. Ja zdecydowałam się na deser w wersji orzechy&orzechy - doskonale zwieńczenie cudownego obiadu pełnego wrażeń estetycznych i kulinarnych. No może poza sporym kawałkiem lupiny z orzecha, który był w ciastku. Ciesze się, że inspektorom Michelina się nie przytrafiła, bo L'enfant wg mnie zdecydowanie zasługuje na wyróżnienie.

Byłam tylko raz i tak myślę, że czas znów się wybrać. Wszystko było bardzo dobre, ciekawie podane, elegancko, ale nie sztywniacko zachowujący się kelner.

Na zaproszenie Zomato wybrałam się na Stary Mokotów do mało grzecznego dzieciaka łobuziaka na kolację.  ostatnio sprawa z rezerwacją w niektórych restauracjach nie jest oczywista. Większość działa od 12:00, kolacyjne godziny zaczynają się od 18:00, czasem tylko w weekendy. W przypadku tej restauracji są podane godziny lanczu (12-15), a potem kolacji (18-22)na szczescie cały tydzień. Sa restauracje, ktore podaja kolacje tylko w weekendy.  W sprawie rezerwacji: jest nr telefonu, jest adres E-mail i jest system rezerwacyjny, który wymaga karty kredytowej...Nie miałam ogromnych wyobrażeń, przeczytałam kartę na ich stronie, więc spodziewałam się smaku.
Restauracja mieści się na rogu Sandomierskiej i Rejtana w kamienicy, widać ją z daleka. Przy wejściu jesteśmy witani, "rozbierani" i prowadzeni do stolika. Wnętrze tak jak lubię;) czerwona cegła i przetarcia betonu, piękne oświetlenie dzięki świecom i delikatnym lampom sufitowym daje poczucie elegancji i przytulności.
Zamówiliśmy Menu degustacyjne, aby mieć wyobrażenie i poczucie całości konceptu i smaku tutejszej kuchni. Okazało się, iż w międzyczasie pojawiło się nowe Menu sezonowe, więc nie sugerujcie się kartą na Zomato ani ich stronie, trochę się różni...a i dodatki do poszczególnych dań i ich składniki nie są tożsame z nową kartą, na zasadzie: to co mamy akurat w kuchni zastępuje to, czego akurat nam brakuje:) nie ma pewności co dokładnie dostaniecie co jest jeszcze bardziej ekscytujące.
Czekadelko to przepyszne trzy rodzaje pieczywa wypiekanego na świeżo z prawdziwym masłem. Bajka. Jeden z zakwasów ma 17lat! Zamówiliśmy białe wino i wjechała maleńka zielona zupka jak z Alicji w Krainie Czarów;) To jeszcze nie są Dania z karty.
Obsługa to perfekcja, elokwencja, urok osobisty i profesjonalizm. Rzuca się w oczy i uszy od początku.
Pierwsza przystawka.
Tatar wołowy z czerwonego angusa, marynowany w nalewce Zbigniewa Sierszuły, z dodatkami, a do tego ukryta  na dnie schowana ryba w panierce z octu. dla mnie ok, choć rybę odłożyłam, bo nie pasowała mi do surowego mięsa. Towarzyszowi wręcz  odwrotnie- posiadł i moją:)
Druga przystawka: Surf&Turf: przegrzebek, szpik wołowy, przepiękny chrust z palonego pora, który wyglądał jak źdźbło suchej trawy, pasta z oliwek, kapara i oliwy i krem ziemniaczano-porowy. Po wymieszaniu wszystkiego radość pod sufit.
Kolejna przystawka: Troć i włoski likier cytrynowy, majonez imbirowy!, emulsja z kolendry, plasterek gruszki, chrupki orzechowe z wagame. Każda porcja to poezja. 
Ostania przystawka: dzik i ziemniak, niby nic, a jednak WOW! dzik jak dzik, jeśli lubicie ten posmak dziczyzny, ale lody z pieczonych ziemniaków to jest TO! czerwona kapusta z miodem i chipsy z ziemniaka. Lody z polskiej bulwy podbily moje serce.
Danie główne to Gęś i korzenie czyli marynowana gęś i pieczone warzywa korzeniowe: harmonijka z selera z kremem z selera z miodem, piklowany buraczek na sosie z wędzonych warzyw.   Wymiękam. Czerwone wino.
Desery: Pinacolada i Grzaniec nie były dla mnie ... Wolałabym lody ziemniaczane:)

Całości nadaję najwyższą notę z możliwych: za koncept, zaskoczenie, WOW!, elokwencję, kulturę osobistą, poczucie humoru, odwagę i za to, iż mimo czytałam kartę dań i wszystkie składniki i ich smaki były mi znane - to byli mnie w stanie zaskoczyć i smakiem i formą podania. A jednak wyróżnienie się na mapie kulinarnej stolicy jest możliwe - co nie jest łatwe....