Reviews Borpince Restauracja I Winiarnia Węgierska

Byliśmy na degustacji węgierskich smaków i było pysznie, miło i kameralnie :) szczególnie smakowały nam lawasz, figi w boczku, pasta z bryndzy i marynowane papryki faszerowane kapustą <3 plus za sympatyczną obsługę i objaśnienia co jest czym :) na pewno wrócimy!

Restaurację odwiedziliśmy przy okazji "Kolacji w ciemności", którą otrzymaliśmy w prezencie. Sama idea takiej kolacji jest ciekawym przeżyciem. Miejsce bardzo klimatyczne, szczególnie część w piwnicach, naprawdę stylowa. Nie jestem przekonana, czy serwowane nam w trakcie tego wydarzenia dania były typowe dla kuchni węgierskiej, ale z pewnością były smaczne. Pikanterii dodawało spożywanie posiłku w totalnych ciemnościach, zgodnie ze wskazówkami prowadzącego ten wieczór.

Dobre jedzenie. Aczkolwiek nie było niczego, co by zrobiło na mnie wieksze wrażenie. Wielki plus za deser z kasztanami, które jadłam pierwszy raz. Obsługa w porządku, pomijając fakt, ze czekałyśmy około 20 minut, aż ktoś do nas podejdzie.

Węgierska klubo-restauracjo-kawiarnia zwabiła nas swoim stoiskiem na mokotowskim Targu Śniadaniowym. Pyszny langos, lesco i zupa gulaszowa zrobiły swoje, więc od kilku miesięcy planowaliśmy zawitać do lokalu w samym sercu Warszawy, gdy tylko nadarzy się ku temu okazja.

W nie-za-piękny wrześniowy wieczór wpadliśmy tu około 20-20:30. Środek był nie za pełny, ale i nie jakoś przerażająco pusty. Powiedziałabym, że może 1/3 miejsc była zajęta. Od razu powitał nas jeden z kelnerów, poprosiliśmy o stolik dla dwóch osób, aleszybko okazało się, że, tak naprawdę, możemy wybrać, gdzie będziemy siedzieć i w ten sposób znaleźliśmy się przy 4-osobowym stoliku pod samą ścianą - bo wiadomo, że mi zawsze wygodniej na kanapoławce niż na zwykłym krześle.

Wnętrze jest mocno stylizowane na hm... najtrafniej chyba można to określić jako styl starej winnicy - białe ściany, regały z winem, a pod sufitem oryginalne, stare, drewniane belki gdzieniegdzie niedbale machnięte farbą. Tak trochę roboczo, ale bardzo to wszystko było spójne. Mi się podobało.

Zdecydowanie mocnym punktem był kelner, który nas obsługiwał. Bardzo wyluzowany - widać, że doświadczony w tym, co robi. Nieco nonszalancki, ale przy tym bardzo profesjonalny - niczego nam nie brakowało, na nic nie czekaliśmy przesadnie długo. Może tylko tyle, że "czekadełko" mogłoby być podanie ciut wcześniej, choć z drugiej strony warto wspomnieć, że może i dobrze, że przyjechało tak późno, bo częściowo dostarczało nam pieczywa i do tatara, i do zupy gulaszowej.

No właśnie! Przejdźmy do sedna! Jedzenie... Jedzenie było smaczne, choć spodziewałam się czegoś nieco innego. Tatar z marynatami (tak, wszyscy jesteśmy zaskoczeni, że moją przystawką był tatar) był dość mocno doprawioną porcją mięsa. Nie było jakoś wspaniale podane, a sposób rozdrobnienia trochę przypominał mocno doprawione mięso na mielone. Dla mnie nieco poniżej standardu. Czekadełko, które dostaliśmy razem z przystawkami oprócz wspaniałego, pysznego, świeżutkiego chleba składało się też ze smalcu doprawionego słodką papryką, cebulką i... już nie pamiętam oraz z salsy chilli, która faktycznie była bardzo ostra, ale też bardzo słona, przynajmniej dla mnie. B. zamówił bardzo(!) dobrą zupę gulaszową podaną w kociołku - i faktycznie, kociołka wystarczyło na dwa naprawdę solidne talerze zupy. 

Na "danie główne" ponownie zamówiliśmy po przystawce. Jakbyśmy oboje wyczuli pismo nosem, że porcje będą tu jak dla drwala - i owszem, po dwóch nie-głównych daniach wyszliśmy objedzeni i opici jak bąki. Może te dwa piwa zrobiły swoje, a może to langosszalonna i naleśnik nadziewany gulaszem. Mój langos to świeżo wysmażony placek z serem, bekonem i szpinakiem. Całość stanowiła bardzo smaczną kompozycję. Może przydałoby się jeszcze jakieś warzywo dla przełamania wszechobecnego umami, ale bez warzywa i tak już było dobrze. Naleśnik z gulaszem smakował jak... naleśnik z gulaszem. Smaczny, fajny, ale nie jakoś szczególnie zaskakujący. Taki na mocną 4 czyli podobnie jak reszta knajpy. Dałabym nawet 4.5 na zachętę, ale troszkę rozchorował mi się żołądek po tej kolacji, choć bez echa następnego dnia, więc prawdopodobnie po prostu podawane tu chilli nie było najtrafniejszym dla mnie pomysłem.

Restauracje odwiedziłem przy okazji "kolacji w ciemności". Wystrój jest bardzo ładny i klimatyczny szczególnie parter, jednak dla amatorów piwnic też coś się znajdzie😊 Przystawka składająca się z serów w formie kulek była poprawna, natomiast danie główne czyli szarpany indyk z tradycyjnymi węgierskimi kluskami i dodatkiem cykorii, była bardzo dobra. Kluseczki w smaku przypominały pęczak, warto spróbować! Jednak to deser skradł moje serce, krem z kasztanów był rewelacyjny! Jedynym minusem lokalu jest toaleta, która przy dużej liczbie gości generuje niepotrzebne kolejki. Podsumowując: pierwszą przygodę z kuchnią węgierską zaliczam do udanych!

Podczas "Nocy i Dni" na ulicy Burakowskiej miałem możliwość spróbowania naprawdę smacznego jedzenia. Jednym z wystawców, który zwrócił mą uwagę był Borpince. ucztę postanowiłem zaczął od zupy gulaszowej. Zapłaciłem 15 złotych, w rękę wziąłem kromkę chleba i rozsiadłem się przy stoliku. 
Już po pierwszym kęsie wróciłem myślami do wyjazdu do Budapesztu. Zupa była przepyszna. Mięso rozpływało się w ustach, a duże kawałki ziemniaków były miękkie. Zacierek nie było niestety zbyt dużo, żeby się w nich rozsmakować na dłuższą chwilę.  
Ciesze się, że nie podkusiło mnie doostrzyć zupy. Jej poziom ostrości był idealny, a tylko moja dodatkowa ingerencja mogłaby przynieść więcej złego niż dobrego. 0,5 odejmuję za brak warzyw w zupie. Mimo tego, z przyjemnością bym zamówił tę zupę.

Kuchnia węgierska. Zawsze kojarzyła mi się z ciężkimi i tłustymi potrawami. Jestem mile zaskoczona odwiedzając Borpince. Długo zastanawiałam się nad wyborem dania i ciężko było mi się zdecydować... Z pomocą bardzo sympatycznej obsługi danie zostało ułożone pode mnie, dobrane poza menu. To co zostało mi podane. .. Było mega. Pierś z indyka - miękka, świetnie doprawiona, tak, że nie zbijała smaku mięsa, szpinak - najlepszy jaki w życiu jadłam, idealny! Do tego duży wybór win. Wystrój restauracji niebanalny, klasyczny, miejsce dodaje uroku, bardzo mi się podoba. Obsługa tak jak wspominałam - cudowna! Rewelacja! Polecam w 100%!

Kuchnia węgierska jest oryginalnym ewenementem w Europie, o czym możesz się przekonać podczas wizyty w tym lokalu. Próbowanie tu jedzenia poniekąd kojarzyło mi się z pierwszym kontaktem z kuchnią azjatycką - dziwne, choć ciekawe smaki. Do tego możemy napić się wina przechowywanego w tymże lokalu (tj. w piwnicy/poniżej gruntu).

Mój typ: zupy w kociołku.

Kiedyś to była moja ulubiona knajpa. Zup mają nadal pyszne, ale dania główne to już niestety na 3-. Mięso twarde, dodatki bez składu i ładu podane. Może się jeszcze wybiorę i sprawdzę czy kucharz się obudził... Na razie zostało mi kupowanie wina na wynos...

Doskonałe potrawy elegancko podane, klimat piwniczki bardzo przyjemny. Idealne miejsce na przyjemne spędzenie czasu jak również na klimatyczną randkę we dwoje. Olbrzymi plus za obsługę. Ceny przeciętne, wszystko zależy od wielkości zamówienia. Szczerze polecam.

Świetny wystrój, obsługa na prawdziwym restauracyjnym poziomie - co do jedzenia - kuchnia węgierska to nie są moje smaki , trudno jest mi zatem oceniać, aczkolwiek mięso było przyrządzone fenomenalnie. Wspaniała atmosfera.

Jak sama nazwa wskazuje - lokal mieści się w piwnicy (z węgierskiego 'bor' to wino, a 'pince' to piwnica). Już od wejścia dekoracje przenoszą nas na Węgry - obrazy, herby, malunki na ścianach, węgierskie napisy...

Obsługa jednak odzywa się po polsku :) Całe szczęście, choć po wielu wizytach na Węgrzech może poradziłbym sobie ze złożeniem zamówienia w języku naszych 'bratanków'.

Lokal to połączenie kilku różnej wielkości piwniczek - daje możliwość pomieszczenia większej grupy w jednym miejscu, albo zajęcia mniejszego, bardziej kameralnego pomieszczenia. Wystrój ciekawy - ładny zbiór win, stare butelki, syfony, zdecydowana większość ścian nieotynkowana.

  Zasiadamy przy zarezerwowanym wcześniej stoliku. Na początek na nasz stół trafia koszyk z chlebem i dwoma pastami - jedną bardzo gęstą  na bazie smalcu i papryki oraz drugą - rzadszą i dużo bardziej paprykową - w sumie bardziej o konsystencji sosu.

W ramach przystawki - zamawiamy obowiązkowy langosz i mniej obowiązkowy, ale jakże smaczny ser gomolya z chutnejem z cebuli.

Moim daniem głównym była "debreceni marhatokany" czyli duszona wołowina po debreczyńsku (w sumie na Węgrzech była nieco bardziej doprawiona na ostro) podana z makaronem zwanym tarhonya (twarde małe kulki w typie zacierki). Moi współbiesiadnicy bardzo dobrze się wyrażali o zupie rybnej (z suma) i estragonowej, zaś bezmięsny makaron tarhonya z imbirem i szpinakiem był podobno mało imbirowy. Ale tak to jest jak się próbuje wegetariańskie danie zrobić w typowo mięsnej węgierskiej kuchni :)  
Jest naprawdę spory wybór win, my za radą obsługującego nas kelnera zdecydowaliśmy się na czerwone wino, cabarnet sauvignon, wyrób piwnic Batthyani - bardzo dobra rada :) Dla kelnera duży plus za umiejętne użycie dekantera, bo dekanter mieć w lokalu a umieć go używać - to jest różnica.

Miła atmosfera, dobre jedzenie, fachowa obsługa - warto tu przyjść, żeby na chwilę przenieść się na Węgry bez opuszczania Warszawy.

Może nie bywam na Węgrzech zbyt często, kilka, czasem kilkanaście razy do roku, może nie znam całej węgierskiej gastronomii, niemniej uważam, że choć na Węgrzech Borpince musiałoby solidnie popracować w Polsce jest absolutnie najlepszą restauracyjką węgierską. Kocham tutejsze zupy, uwielbiam sałatkę z sumem, nawet hortobagy jest poprawne. Co do win... Można znaleźć w karcie ciekawe rzeczy - nie powiem jakie bo mi wykupicie, a niektórych z tych win dawno nie ma na rynku. Jedyne zastrzeżenie brakuje mi nieco innej opcji na furmint niż wysoce utlenione "dzieła" pana Kissa. Lubię tam być, podoba mi się a dla pana Zoltana, którego co niektórzy jadający drodzę na Chorwacje w przydrożnych csardach i pijący matrzańskie wina recenzenci próbują uczyć węgierskiej kuchni nieustające podziękowania i szacunek.

Ta restauracja - jest warta odwiedzenia i zapamiętania, bo można dobrze i ciekawie zjeść. Zapamiętałem właśnie to wrażenie - smaków innej kuchni, odrębnych od polskiej, czegoś ciekawego a przy tym bardzo smacznego, apetycznego, dobrego.
Warto zajść i popróbować węgierskich dań. A są one syte, wyraziste w smaku, ostre niekiedy. Poza wszystkimi zachwytami nad smakiem - kawał dobrego żarcia, uczta.
Wrócę.

P.S. Lektura recenzji Chjeny przypomniała mi o bardzo dobrej obsłudze - młody kelner, swobodny i żartobliwy, ale przy tym nie przekraczający granic dobrego smaku. Rozmowa z nim była ciekawym dodatkiem do dań i poczuliśmy się przez to po prostu sympatyczniej.