Borpince Restauracja I Winiarnia Węgierska

Restaurację odwiedziliśmy przy okazji "Kolacji w ciemności", którą otrzymaliśmy w prezencie. Sama idea takiej kolacji jest ciekawym przeżyciem. Miejsce bardzo klimatyczne, szczególnie część w piwnicach, naprawdę stylowa. Nie jestem przekonana, czy serwowane nam w trakcie tego wydarzenia dania były typowe dla kuchni węgierskiej, ale z pewnością były smaczne. Pikanterii dodawało spożywanie posiłku w totalnych ciemnościach, zgodnie ze wskazówkami prowadzącego ten wieczór.

Dobre jedzenie. Aczkolwiek nie było niczego, co by zrobiło na mnie wieksze wrażenie. Wielki plus za deser z kasztanami, które jadłam pierwszy raz. Obsługa w porządku, pomijając fakt, ze czekałyśmy około 20 minut, aż ktoś do nas podejdzie.

Węgierska klubo-restauracjo-kawiarnia zwabiła nas swoim stoiskiem na mokotowskim Targu Śniadaniowym. Pyszny langos, lesco i zupa gulaszowa zrobiły swoje, więc od kilku miesięcy planowaliśmy zawitać do lokalu w samym sercu Warszawy, gdy tylko nadarzy się ku temu okazja.

W nie-za-piękny wrześniowy wieczór wpadliśmy tu około 20-20:30. Środek był nie za pełny, ale i nie jakoś przerażająco pusty. Powiedziałabym, że może 1/3 miejsc była zajęta. Od razu powitał nas jeden z kelnerów, poprosiliśmy o stolik dla dwóch osób, aleszybko okazało się, że, tak naprawdę, możemy wybrać, gdzie będziemy siedzieć i w ten sposób znaleźliśmy się przy 4-osobowym stoliku pod samą ścianą - bo wiadomo, że mi zawsze wygodniej na kanapoławce niż na zwykłym krześle.

Wnętrze jest mocno stylizowane na hm... najtrafniej chyba można to określić jako styl starej winnicy - białe ściany, regały z winem, a pod sufitem oryginalne, stare, drewniane belki gdzieniegdzie niedbale machnięte farbą. Tak trochę roboczo, ale bardzo to wszystko było spójne. Mi się podobało.

Zdecydowanie mocnym punktem był kelner, który nas obsługiwał. Bardzo wyluzowany - widać, że doświadczony w tym, co robi. Nieco nonszalancki, ale przy tym bardzo profesjonalny - niczego nam nie brakowało, na nic nie czekaliśmy przesadnie długo. Może tylko tyle, że "czekadełko" mogłoby być podanie ciut wcześniej, choć z drugiej strony warto wspomnieć, że może i dobrze, że przyjechało tak późno, bo częściowo dostarczało nam pieczywa i do tatara, i do zupy gulaszowej.

No właśnie! Przejdźmy do sedna! Jedzenie... Jedzenie było smaczne, choć spodziewałam się czegoś nieco innego. Tatar z marynatami (tak, wszyscy jesteśmy zaskoczeni, że moją przystawką był tatar) był dość mocno doprawioną porcją mięsa. Nie było jakoś wspaniale podane, a sposób rozdrobnienia trochę przypominał mocno doprawione mięso na mielone. Dla mnie nieco poniżej standardu. Czekadełko, które dostaliśmy razem z przystawkami oprócz wspaniałego, pysznego, świeżutkiego chleba składało się też ze smalcu doprawionego słodką papryką, cebulką i... już nie pamiętam oraz z salsy chilli, która faktycznie była bardzo ostra, ale też bardzo słona, przynajmniej dla mnie. B. zamówił bardzo(!) dobrą zupę gulaszową podaną w kociołku - i faktycznie, kociołka wystarczyło na dwa naprawdę solidne talerze zupy. 

Na "danie główne" ponownie zamówiliśmy po przystawce. Jakbyśmy oboje wyczuli pismo nosem, że porcje będą tu jak dla drwala - i owszem, po dwóch nie-głównych daniach wyszliśmy objedzeni i opici jak bąki. Może te dwa piwa zrobiły swoje, a może to langosszalonna i naleśnik nadziewany gulaszem. Mój langos to świeżo wysmażony placek z serem, bekonem i szpinakiem. Całość stanowiła bardzo smaczną kompozycję. Może przydałoby się jeszcze jakieś warzywo dla przełamania wszechobecnego umami, ale bez warzywa i tak już było dobrze. Naleśnik z gulaszem smakował jak... naleśnik z gulaszem. Smaczny, fajny, ale nie jakoś szczególnie zaskakujący. Taki na mocną 4 czyli podobnie jak reszta knajpy. Dałabym nawet 4.5 na zachętę, ale troszkę rozchorował mi się żołądek po tej kolacji, choć bez echa następnego dnia, więc prawdopodobnie po prostu podawane tu chilli nie było najtrafniejszym dla mnie pomysłem.

Restauracje odwiedziłem przy okazji "kolacji w ciemności". Wystrój jest bardzo ładny i klimatyczny szczególnie parter, jednak dla amatorów piwnic też coś się znajdzie😊 Przystawka składająca się z serów w formie kulek była poprawna, natomiast danie główne czyli szarpany indyk z tradycyjnymi węgierskimi kluskami i dodatkiem cykorii, była bardzo dobra. Kluseczki w smaku przypominały pęczak, warto spróbować! Jednak to deser skradł moje serce, krem z kasztanów był rewelacyjny! Jedynym minusem lokalu jest toaleta, która przy dużej liczbie gości generuje niepotrzebne kolejki. Podsumowując: pierwszą przygodę z kuchnią węgierską zaliczam do udanych!

Podczas "Nocy i Dni" na ulicy Burakowskiej miałem możliwość spróbowania naprawdę smacznego jedzenia. Jednym z wystawców, który zwrócił mą uwagę był Borpince. ucztę postanowiłem zaczął od zupy gulaszowej. Zapłaciłem 15 złotych, w rękę wziąłem kromkę chleba i rozsiadłem się przy stoliku. 
Już po pierwszym kęsie wróciłem myślami do wyjazdu do Budapesztu. Zupa była przepyszna. Mięso rozpływało się w ustach, a duże kawałki ziemniaków były miękkie. Zacierek nie było niestety zbyt dużo, żeby się w nich rozsmakować na dłuższą chwilę.  
Ciesze się, że nie podkusiło mnie doostrzyć zupy. Jej poziom ostrości był idealny, a tylko moja dodatkowa ingerencja mogłaby przynieść więcej złego niż dobrego. 0,5 odejmuję za brak warzyw w zupie. Mimo tego, z przyjemnością bym zamówił tę zupę.

Kuchnia węgierska. Zawsze kojarzyła mi się z ciężkimi i tłustymi potrawami. Jestem mile zaskoczona odwiedzając Borpince. Długo zastanawiałam się nad wyborem dania i ciężko było mi się zdecydować... Z pomocą bardzo sympatycznej obsługi danie zostało ułożone pode mnie, dobrane poza menu. To co zostało mi podane. .. Było mega. Pierś z indyka - miękka, świetnie doprawiona, tak, że nie zbijała smaku mięsa, szpinak - najlepszy jaki w życiu jadłam, idealny! Do tego duży wybór win. Wystrój restauracji niebanalny, klasyczny, miejsce dodaje uroku, bardzo mi się podoba. Obsługa tak jak wspominałam - cudowna! Rewelacja! Polecam w 100%!