Gospoda Pod Kogutem

Do Gospody Pod Kogutem wróciliśmy wiedzeni smakiem prawdziwej, codziennej polskiej kuchni. Pamiętam ten lokal z dzieciństwa jak przez mgłę - w pobliżu była moja rejonowa poczta, więc tylko przemykałam obok. Lokal budził we mnie tajemnicze i całkiem... mroczne(?) skojarzenia. Teraz to miejsce wydaje mi się bardzo jasne, kolorowe i pełne życia. Nasza eksperymentalna, pierwsza, wizyta była zwieńczeniem długiego, wczesnojesiennego spaceru. Mimo że w "dużej" sali, na górze, za chwilę miały odbyć się chrzciny, a w sali obok tej wejściowej była kolejna obiadowa rezerwacja na kilkanaście osób, przyjęto nas z otwartymi ramionami. W ogóle nie dano nam odczuć, że nasza wizyta jest komukolwiek nie na rękę. Obsługa była nieco mniej obecna, niż jesteśmy przyzwyczajeni, zwłaszcza że przez większość wizyty byliśmy jedynymi gośćmi, jednak w niczym nam to nie przeszkadzało. Za każdym razem obsługa chyba telepatycznie wyczuwała, że jest potrzebna i wyrastała spod ziemi. Z tamtej wizyty pozostało mi miłe wspomnienie tatara - podanego tak po prostu, po domowemu, ale bardzo uczciwego i smacznego. Bez kombinacji, bez wyszukanych, górnolotnych dekoracji, paskudnie modnych (i ohydnych) kaparów, kiełków i innych "śliczności". Do tego chleb (szkoda, że kupny i to taki absolutnie zwyczajny) i masło. Domowy, wypiekany na miejscu chleb według jakiejś tajnej wygrzebanej z zapisków babci receptury mógłby być hitem tego miejsca - tylko tego brakowało mi tu do szczęścia. Może jeszcze poza prezentacją, ale o tym za chwilę. B. zamiast przystawki wybrał zupę - pyszny żurek o posmaku chrzanu, z dodatkiem jajka i kiełbasy. Gdyby nie to, że tatar czule pieścił moje kubki smakowe, byłoby mi z pewnością trochę przykro, że B. dostał takie rarytasy. Na drugie zgodnie zamówiliśmy schabowego... i poczułam się jak 10-15 lat temu u babci na obiedzie. Może nie był to najnajlepszy schabowy w moim życiu, ale zdecydowanie był bardzo sentymentalnie smaczny.
Przy okazji kolejnego wypadu do Gospody nie mogło zabraknąć przebojowego tatara i żurku. Drugie dania wybraliśmy bardziej eksperymentalnie: placek po węgiersku i sznycel z kurczaka. Obydwa bardzo smaczne. Porcje powalające. B. jakoś dał radę, ale ja musiałam się wyturlać na zewnątrz. Tylko prezentacja... Jak za "dawnych czasów". Wydaje mi się, że w tej kwestii mniej znaczy zdecydowanie więcej. Wolałabym dostać coś zupełnie po domowemu, bez upiększaczy.

Bardzo pochlebnie o tym miejscu mówi to, że w trakcie naszego nie za długiego posiłku wpadło kilku stałych bywalców na zwyczajowy obiad. Jeśli ludzie faktycznie wracają tu ciągle i ciągle, to miejsce, ta kuchnia musi mieć to coś. Dla mnie tym czymś jest domowa, babcina/mamina ręka, która wkłada serce w każdy wydany talerz.

Porządne jedzenie. Jest trochę staroświecko, swojsko i raczej prosto. Przede wszystkim jednak smacznie. Próbowaliśmy barszczu, pierogów ruskich, bigosu i schabowego. Wszystko smakuje jak w domu. Szczególnie urzekł nas bigos i schabowy - ogromny i z kością. Po prostu autentyczna polska kuchnia. Ceny raczej z tych niskich. Cieszę się, że wreszcie znalazłam miejsce, w które z czystym sumieniem można zabrać znajomych z zagranicy, żeby poznali smak prawdziwej polskiej kuchni.

Gospoda pod Kogutem na Rakowieckiej jest zlokalizowana w bardzo dobrym miejscu (blisko metra pole mokotowskie). Wnętrze jest ozdobione skromnie, ale w żadnym przypadku nie przeszkadza to w konsumpcji.
Na pierwszy rzut padło na flaki po warszawsku(15zł). Po pierwszym siorbnięciu wiedziałem, że w ruch pójdą sól i pieprz. Ja zdecydowanie lubię flaki konkretne i "gryzące" w gardło, tak że rozumiem, że została mi zaserwowana delikatniejsza wersja. Flaki ogólnie były w porządku, aczkolwiek w żadnym przypadku nie zachwyciły.
Następnie Pan Kelner przyniósł polędwiczki wieprzowe z sosem śmietanowo-rozmarynowym (39zł). Do tego kopytka i surówka z pomidorów. Było to danie, które bardziej mi smakowało. Połączenie kopytek i sosu było świetnie. Bardzo przyjemnie się je jadło. Kremowy sos, choć oczywiście kaloryczny, to chętnie bym go jeszcze spróbował. O "surówce" nie warto się rozpisywać - co najwyżej, że pomidory były świeże.
"Łeptowina" była mięciutka i również sos do niej świetnie pasował. Warto zamówić te danie.
Dodatkowo warto wspomnieć o miłej obsłudze.
Czy bym jeszcze do tego miejsca wrócił? Raczej nie, ponieważ, moim zdaniem, ceny w stosunku do dań są zbyt wygórowane.

Dobra lokalizacja restauracji (blisko metra), zadecydowała, że wybraliśmy się w to miejsce po niedzielnym spacerze po Polach Mokotowskich.
Nigdy tu wcześniej nie byliśmy, dlatego spodziewaliśmy się wszystkiego. 
Przytulne wnętrza w iście swojskim klimacie od razu przypadły nam do gustu. Polskie klimaty oprócz wnętrza, zdominowały także kartę. Uważam, że każdy znajdzie coś dla siebie. W erze gdzie jak grzyby po deszczu wyrastają kolejne pizzerie i azjatyckie koncepty, takie miejsca są na wagę złota. Zamówiliśmy pyszny domowy rosół oraz barszczyk. Natomiast jako drugie danie wybraliśmy polskiego schabowego z ziemniaczkami. I poczuliśmy się jak na niedzielnym obiedzie u babci :) 
Ogólnie bardzo miłe miejsce, z poprawną kuchnią może bez ochów i achów ale nasze oczekiwania spełniło w 100%.

Gospoda Pod Kogutem,nazwa idealnie dopasowana do miejsca. Wnętrze przyjemne i schludne. Obsługa miła,a co najważniejsze tradycyjna kuchnia polska --wyborna. Miałam przyjemność skosztować zupę pomidorową oraz schabowego z ziemniaczkami i kapustą. Poczułam się jak w domu. Polecam