Rabarbar

Ulicę Radną na warszawskim Powiślu dosłownie uwielbiam, głównie za spokój i bujną roślinność, ale także za Dziurkę Od Klucza – jedną z najlepszych restauracji włoskich w mieście. Rabarbar znajduje się na tej samej, położonej nieopodal BUWu ulicy, co już na samym początku daje mu u mnie ogromnego plusa. Jest też pewnego rodzaju wyzwaniem, ponieważ wokół nie brakuje mocnych miejsc – niejednokrotnie widziałem rotacje mniej udanych konceptów. Jaki jest Rabarbar? Przede wszystkim – naturalny.

Miejsce wygląda naprawdę ekstra, ma zdecydowanie klimat i jest w świetnej lokalizacji. Jednakże efektywnie opisane bowle nie spełniły raczej moich oczekiwań. Wszystko jest bardzo świeże i smaczne, ale jednak spodziewałam się czegoś więcej. Problem mam też z koktajlami - mikroskopijne porcje jak na cenę, wszystkie są raczej rozwodnione i nijakie. Ale samo miejsce podoba mi się bardzo.

Nie oceniaj książki po okładce, a knajpy po menu – tyle mogę powiedzieć po wizycie w Rabarbarze. Niestety, o ile zwykle mówię takie rzeczy, gdy jakieś zupełnie niepozorne miejsce ujmie mnie świetną kuchnią, tutaj było odwrotnie. Może źle trafiłem w menu, ale efektowanie opisane bowle, którymi stoi Rabarbar, nie spełniły pokładanych w nich oczekiwań.

Nie mam żadnych zarzutów do obsługi – sprawna, uśmiechnięta, kontaktowa, gotowa do pomocy. Wystrój też na plus – fantazyjna tapeta przedstawiająca pełen egzotycznych ptaków las deszczowy tworzy dobry klimat, do którego zaskakująco pasują brokatowe i błyszczące poduszki. W środku nie ma może wiele miejsca, ale przestrzeni jest akurat tyle, by gości sobie nawzajem nie przeszkadzali.

W Rabarbarze zjemy przez cały dzień śniadania, smoothie bowls i lunchowo-obiadowe buddha bowls. Zestawy składników na papierze przedstawiały się bardzo kusząco i wydawały się idealnie skomponowane. Może przez to zderzenie z rzeczywistością było takie przykre?

Mój bowl wietnamski wypadł bardzo blado. Zdekomponowana sałatka z makaronem ryżowym została pozbawiona czegokolwiek, co nadałoby jej charakter. Załączony wodnisty sos, ni to pikantny, ni to kwaskowaty nie wywiązał się z zadania. Krótko mówiąc, miałem wrażenie że jem ładnie zaaranżowane na talerzu danie diety witariańskiej.

Lepiej wypadł bowl tajski, na jaki zdecydowała się moja siostra, bo w nim było coś, co ożywiało całość: orzechowy sos. Trochę ciekawiej dobrane składniki i wyraźniejsza wkładka białkowa (kurczak) sprawiły, że bowl zasmakował mi bardziej, choć czy zachwycił? Raczej uplasował się w bezpiecznej średniej.

Podsumowując, obyło się bez katastrofy, ale ja z Rabarbaru wyszedłem niepocieszony. Jeśli za prawie 30 złotych na głowę ani się nie najadasz, ani nie masz czego wspominać smakowo, to znaczy, że jest problem.