Chmiel Cafe

Może piwa niekoniecznie... ale kawka i sernik - jak najbardziej. Akurat trafiliśmy na dzień z sernikiem marakujowym. Serniczek niezły, choć jak na marakujowy to powinien być nieco bardziej kwaśny. Wrócimy za jakiś czas i sprawdzimy czy się smak się zrobił bardziej marakujowy :)

Padła decyzja, idziemy na lody! Szukaliśmy czegoś w centrum i Chmiel Cafe wygrało ze względu na swoją bliskość, trochę przypadkowo, szczególnie że w środku były prawie pustki. Szybkie zerknięcie na zomato i okazało się że lody mają całkiem całkiem, w tej sytuacji eksperymentowanie wydawało się tak mało ryzykowne. Mimo że ceny w kawiarni nie są wcale niskie to lody jakby w stałej promocji, tylko 3,5 zł za porcję! Wybrałem ciasteczkowe, śmietankowe oreo i śmietankowe z wiśniami. Lody delikatne i smaczne choć nie aż tak bardzo kremowe, aby wyróżniać się na tle mocnej "naturalnej" konkurencji. Co wyróżnia lody z Chmiel cafe? Ano bardzo dużo dodatków, ciasteczek, kawałków oreo i wiśni! Wszystko pyszne i wpływające na przyjemną konsystencję. Warto wpaść na lody do Chmiel cafe, a krzesełka przed lokalem pozwalają komfortowo spędzić czas.

Wyśmienite lody! Takich pistacjowych nie jadłam nigdzie w Warszawie, jedynie podobny smak odnalazłam dawno temu na jednej z greckich wysp- Santorini. Szkoda, że wafelki mieszczą jedynie dwie gałki, ale smak powalił mnie i będę tu wracać. Cena za gałkę dość wygórowana- za 4 zapłaciłam 22 zł. Malutkie wnętrze, ale mimo to usiadłam bez większych problemów. Obsługa kompetentna i przyjazna.

Powstała na miejsce cafe Almand, to znakomita cukiernia z dużym wyborem słodyczy. Specjalnością zakładu są też piwa belgijskie o światowej renomie. I dlatego w nazwie nawiązano nie tylko do ulicy, na której się znajduje.

Piliśmy tu po seansie w pobliskim kinie świetnego oskarowego filmu, kolejno wyśmienite beczkowe, ciemno-brązowe Leffe i butelkowe, klasztorne /Trapistów/ ciemne Rochefort. Podawane po belgijsku w mokrych pokalach raczyły nasze podniebienia w sposób podniebny... Do tego tarty na ciepło, z łososiem i szpinakiem oraz z serami Brue. Znów podane elegancko, ze sztućcami i z firmowymi serwetkami z logo firmy. Co ciekawe, tarty podawała barmanka, a piwo serwował dżentelmen w ciemnym fartuszku.

Siedzieliśmy na skajowych czarnych fotelach przy marmurowych stolikach, a każdy stolik oddzielony od innych parawanem. Oświetlenie jasne punktowe, może nawet zbyt ostre, no ale to również cukiernia i sprzedaż przy ladzie. Szum lodówek przegrywał jednak ze spokojnym tłem muzycznym. Kusiły nas lody i słodkości za ladą, z dowcipnym hasłem: Desery które przełamią każde lody!... Ale to następnym razem...