Reviews Stacja Bielany

Bardzo fajna miejscówka! Byłam tam wczoraj pierwszy raz z przyjaciółmi i stwierdzam, że do tej pory omijałam bardzo wartościowe miejsce :)

Dobre wina, do tego bardzo smaczne przystawki, czego chcieć wiecej.

Miejsce ciasne, z poczatku duszne przy większej liczbie osób ale wrażenie szybko znika i zostaje bardzo fajnie spedzony czas!

Bardzo sympatyczne miejsce, z dobrym winem - każdy wybierze coś dla siebie, oraz z dobrymi naleśnikami. Miła obsługa. Na plus zasługują dostępne w sali gry, które umilają spędzany czas. Miejsce godne polecenia.

Zastanawiałem się, czy istnieje coś takiego jak "bielański charakter knajpy". I po kolejnych wizytach w starszych i nowszych lokalach dzielnicy dochodzę do wniosku, że tak. Jest coś, co odróżnia tutejsze lokale od pobliskich - żoliborskich, choć i jedne i drugie często nawiązują do historycznego charakteru dzielnicy, łącząc nowoczesność z tradycją. Gastronomiczny Żoliborz, jak wiadomo, jest (wciąż) modny, mimo "vintage-loftowej" pozy - schludny i hipsterski. Bielany natomiast, tak jak w wielu innych aspektach, zachowały szczerość i autentyczność dzielnicy, która choć staje się coraz bardziej popularna jeśli chodzi o spędzanie wolnego czasu, a miejsc to umożliwiających jest coraz więcej, to jednak wciąż "jest sobą".

Tego ducha starych dobrych Bielan można poczuć zarówno w lokalach znanych od lat (legendarny Karuzel Bielański, zresztą przez ścianę z opisywanym lokalem; nieistniejąca już herbaciarnia Ganders; pizzeria La Verona), jak i w tych nowszych, które jednak - celowo lub nie - zachowują wiele z klimatu "poprzedników" - jak Roślina, czy właśnie Stacja Bielany. Mimo nowocześniejszego wystroju, same historyczne wnętrza (i otoczenie "zewnętrz"), układ pomieszczeń i... czasem specyficzna klientela, sprawiają, że czuje się tu pozytywnie rozumiany powiew historii dzielnicy.

Dość jednak quasi-varsavianistycznego eseju - Stacja Bielany, zgodnie z nazwą, znajduje się dosłownie o krok od stacji metra Stare Bielany. Wystarczy wyjść na powierzchnię w stronę Płatniczej, przejść przez nitkę Kasprowicza i już znajdujemy się w niedużym, ale klimatycznym, ogródku tej minirestauracji, czy bardziej winiarni z ciekawą ofertą jedzeniową, zajmującej parter przedwojennego domku szeregowego. Dwa niewielkie pomieszczenia - główne z barem, jasne, z telewizorem (na szczęście wyciszonym) i bardziej nowoczesne, a także druga sala - bardzo ciemna, w której dyskretne oświetlenie wydobywa z mroku obrazy i oryginalne "workowe" obrusy. My wybraliśmy "ciemną" salę. W karcie spory wybór potraw - raczej przekąskowych, ewidentnie pod kątem serwowanych tu win z różnych krajów. Moją uwagę zwróciły oryginalne, "winne", nazwy proponowanych naleśników. Ponieważ byliśmy już po obfitej kolacji, zdecydowaliśmy się jedynie na sączenie przyjemnego hiszpańskiego wina, zagryzanego oliwkami. I był to dobry pomysł na miłe spędzenie wieczoru. Ponieważ sala jest kameralna, a stolików chyba 6 lub 7, można też dogodnie podglądać (albo podsłuchiwać, jeśli ktoś jest bardzo ciekaw) innych gości - a ich przekrój doskonale oddaje klimat, o którym pisałem we wstępie: Dwie mamy z jedną córką, gawędzące przy winie o sprzedawaniu staników na Allegro, w drugim kącie dwójka młodych ludzi w celach ewidentnie romantycznych, zaś pod oknem starsi panowie z talerzem przekąsek dyskutują o sprawach ważnych i ważniejszych. A z głośników sączy się subtelny jazz. Słowem - niezobowiązująco, a do tego po prostu sympatycznie, "sąsiedzko". Warto więc zajrzeć tu na karafkę wina, a potem przejść się Płatniczą o zmierzchu, bo po odrobinie trunku gazowe latarnie świecą jeszcze piękniej niż zwykle.

Wyjątkowo sympatyczne miejsce i właściciele, szeroki wybór win, Porządne wina stołowe i świetny wybór win "butelkowych" - szczególnie polecam te ze stanu Washington (gdzie indziej praktycznie niedostępne). Smaczne kanapki i naleśniki. Miejsce ze wszech miar godne polecenia.

Przepyszne domowe naleśniki, ładnie podane na talerzu i dużo dodatków we wnętrzu, zdecydowanie zachęcaja do kolejnej wizyty na/w Stacji.
Do tego włoski smaczek wina Prossecco. Dla mnie idealne miejsce na piątkowy i spokojny wieczór.
Lokalizacyjnie: Plus za bliskość do stacji metra, minus, za duży ruch przy Kasprowicza (na co oczywiście nikt nie na wpływu).
Podsumowując: ns pewno tam wrócę

Ktoś z recenzentów pisał o pysznym risotto, dlatego wybrałam się do Stacji na obiad. Cóż. Na obiad można było tylko wypić wino i zagryźć kanapką (o pięknych nazwach typu bruschetta, ciabata, jednak nadal jest to chleb z dodatkiem). Ponieważ byłam bardzo głodna, a spieszyłam się na 3-godzinne posiedzenie u fryzjera, to zadowoliłam się białą zapiekaną bułą z serem i kiełbasą w środku. Nie było złe, nawet dobre, jednak wolałabym risotto...

W poszukiwaniu przekąski w pobliżu domu zajrzałem do lokalu i zdecydowanie jestem zadowolony z decyzji. Umyślnie wybrałem się do niego w niestandardowych godzinach, dzięki czemu nie było tłoku. Szef kuchni zaproponował mi quesadillas ze zrobionym przez siebie sosem i muszę przyznać, że pomimo tego, że nie jestem miłośnikiem ani meksykańskiej kuchni, ani pikantnych potraw, to spotkało mnie idealnie to czego szukałem. Z lewej strony lokalu rzucił mi się w oko duży wybór win, przez co być może wrócę pewnego wieczoru na powtórkę, tym razem bez samochodu i nie sam. Plus za obsługę, ponieważ po-negocjowałem w kwestii pikantności i wyszła mieszanka w sam raz dla mnie. Cena również mnie nie zwaliła z nóg. Zdecydowanie polecam.

Stacja Bielany sąsiaduje z Karuzelem Bielańskim. Lokal po sklepie z rowerami opustoszał i my, bielańczycy, zastanawialiśmy się, jak zostanie wykorzystany.
No i patrzcie Państwo, strzał w dziesiątkę. Winiarnia - bistro, to coś, czego Bielany potrzebowały.
Z racji wspaniałego, po burzowego powietrza, usiedliśmy w ogródku.
Od razu zachwyciły nas stoliki, a właściwie czarno-białe fotogramy zdobiące ich blaty. Pałac Kultury, Hala Marymoncka, ulica Kasprowicza...
Pomysł genialny w swej prostocie.
A na talerzach? Risotto z grzybami i groszkiem pyszne, aksamitne. Parmezanu nikt nie pożałował. Obok risotto przycupnęła garstka sałaty w dwóch kolorach. Przyznam, że za sałatą nie przepadam, ale tę wyjadłam do ostatniego strzępka, ze względu na idealny sos vinaigrette.
Grzanka z kozim serem i suszonymi pomidorami też warta grzechu.
Do tego smaczne wino i znakomite espresso.
A wszystko to spożywane w miłej atmosferze, którą zawdzięczamy Państwu, którzy prowadzą bistro.
Powoli przestaję sarkać, że moje ukochane Bielany są gastronomiczną pustynią. Lokalowi życzę jak najlepiej, a sobie, bym mogła częściej zatrzymywać się na Stacji Bielany.