Kawiarnia Czytelnik

W ostatnią niedzielę dopadło mnie lenistwo, więc zaproponowałam mężowi, że wybierzemy się na obiad do jakiejś knajpki. Wybór padł właśnie na Czytelnika, wcześniej bywaliśmy tu już kilka razy, za każdym razem braliśmy coś innego i za każdym razem nam smakowało. Tym razem też się nie zawiedliśmy, żurek smakował jak u mamy, świeżo robiony, dobrze doprawiony. Karkówka męża też wyglądała na smaczną, ale nie odważyłam się podbierać. :D 
Chyba w następną niedzielę również dopadnie mnie lenistwo, bo mam ochotę spróbować gulaszu wołowego.

Rodzimy diament!. W wielkiej powodzi nowych lokali w Warszawie, w tym wielu obcych nam kulturowo kuchni, bardzo niewiele pozostało tych z tradycjami, rodzimymi, warszawskimi, z polską, domową kuchnią. Wśród nich takim diamentem błyszczy od lat nieco schowany, na Wiejskiej po schodkach w dół, lokal który możemy zaliczyć do kultowych, z duszą, mimo że jego rodowód sięga „tylko” 1957 roku.

Takim jest Kawiarnia Czytelnik, powstała jako stołówka najstarszego powojennego Wydawnictwa Czytelnik, a dziś już legendarna kawiarnia literacka, z domowymi obiadami, gdzie wciąż można spotkać sławnych pisarzy, poetów, aktorów, dziennikarzy, tłumaczy, a nawet czasem zagubionego parlamentarzystę z pobliskiego Sejmu. Wciąż w powietrzu panuje duch rozmów i biesiad Holoubka, Łapickiego, Konwickiego, Stachury, Berezy, Morgensterna, a jeszcze dawniej Słonimskiego, Tyrmanda, Andrzejewskiego, Hena, Kawalerowicza, Kołakowskiego…

Do dziś pod skrzydłami pań Dróżdż rozwija się znakomita kuchnia domowa, po umiarkowanych cenach, scalająca dawne i obecne czasy. Zatem są i tanie znakomite zupy jarzynowa, koperkowa, żurek, a następnie od lat codziennie takie specjały jak m.in. wołowa sztuka mięs w sosie chrzanowym z kaszą, zrazy zawijane i bitki z kopytkami i buraczkami, sznycel wiedeński z jajkiem, schabowy z kapustą, pierogi ruskie. Można wegetariańsko poprzestać na porcji kalafiora, fasolki szparagowej, albo gotowanych warzyw. Umiarkowane ceny w granicach 20-30 zł i możliwość zamawiania połówkowych porcji.

Uprzejma obsługa przy bufecie pań witających stałych bywalców, a naczynia wszyscy, nawet znani literaci, odnoszą solidarnie do okienka. Atmosfera swojska, koleżeńska, wzajemnie życzliwa, gwar rozmów, nad który słychać głos z bufetu o gotowych daniach do odbioru. Przy bufecie można wybrać z chłodziarki smakowite kanapki z tatarem, wędliną lub jajkiem, ciastka, piwo, a z półki wino, czy brandy.

Czyste, schludne stoliki i proste krzesła, przybyły tylko miękkie ażurowe, zielone obrusiki pod naczynia. Na ścianach stare fotosy i logo Czytelnika, a u wejścia codziennie pisany od nowa jadłospis z cenami od najniższych 6 zł za zupy do najwyższych 29 zł za befsztyk z polędwicy wołowej.

Byłem tu znów po dwóch latach, wprowadzając swą sympatię, oczarowaną tym literackim, swojskim klimatem. To sprzyja ciekawym rozmowom o literaturze i kulturze, o ludziach kilku pokoleń. Nie tylko bowiem człek chlebem żyje…