Restauracja Wilczy Głód

Bardzo fajna i smaczna opcja lanczowa w tej części Warszawy. Nie mogę jednak odżałować, że wlaściciele ograniczyli się tylko do tego. Kiedyś to była bardzo sympatyczna knajpka, gdzie można było posiedzieć wieczorem, z ciekawą, sezonową kuchnią (przy pierwszej wizycie kosztowałam barszczu śledziowego, mmm). Potem dryfowała w stronę burgerów, następnie skręciła w stronę chińskiego fusion, a teraz zamyka się o 16 (tak mnie poinformował kelner) i skupia się tylko na lanczach. A szkoda, bo kucharz ma smak, pomysły i odwagę.

Gdy nadarzyła się ostatnio okazja by zorganizować imprezę rodzinną na 25 osób zaproponowałam Wilczy Głód. Muszę przyznać, że skusiła mnie apetyczna oferta w atrakcyjnej cenie, możliwość przyniesienia własnego alkoholu i tortu (od konkretnej kwoty) oraz dobre opinie w internecie.
Lokal na zdjęciach również prezentował się ciekawie.

Gdy nadszedł już dzień imprezy wystrój zniknął pośród wielu kolorowych gości za to niestety od razu uderzyła nas duchota. Restauracja z tego co wiem jest nastawiona na większe imprezy zamknięte, tym trudniej zrozumieć mi brak klimatyzacji, który w letni dzień dawał się bardzo we znaki. To pierwszy punkt, w który Wilczy Głód powinien zainwestować.
Przystawki na stole wyglądały bardzo zachęcająco. Ciekawą opcją jest wybór zestawu przystawek azjatyckich lub polskich (choć również z nutką eksperymentu). Choć nic nie zachwyciło mnie szczególnie to jednak muszę przyznać, że wszystko było smaczne. Zaskakująco dobrze zrobione były mięsa, szczególnie boczek. Bardzo trafiona była sałatka z burakami, orzechami i pomarańczą. Nie zawiodły również śledzie w sosie curry oraz z suszoną śliwką. Klasyki typu jajka lub sałatka warzywna mnie nie zainteresowały, ale na pewno przypadły do gustu osobom starszym.
Przyszedł czas na 2 dania na ciepło. Na początek okazać muszę nieco zdziwienia gdyż zarówno ja, jak i parę zapytanych przeze mnie osób z imprezy, spodziewało się podania tych dań do stołu w odpowiedniej porze - trochę na modłę weselną. Tymczasem potrawy stały ukryte gdzieś z boku w bemarach co być może było wygodne jeśli różne osoby chciały jeść w różnej porze, ale jednocześnie ujmowało tej kolacji nieco wyjątkowości, a jedzeniu świeżości wykonania.

Pierwsze z dań wybranych przez jubilatkę to bardzo polecana przez obsługę i menedżera restauracji wołowina w sosie czekoladowym. Brzmi intrygująco. Spodziewałam się więc rozkoszy podniebienia niczym meksykański sos mole poblano lub wołowina w czekoladzie, jaką miałam kiedyś okazję spróbować w Sueno Tapas Bar. Niestety kucharzom zabrakło odwagi w dozowaniu czekolady i nie czuć jej było prawie wcale. Szczęśliwie wołowina była soczysta i miękka.
Strzałem w dziesiątkę okazała się za to karkówka w sosie porowym. Sos był gęsty, bardzo aromatyczny, świetnie doprawiony. Mięso nie za twarde, sos idealnie komponował się również z dostępną jako dodatek kaszą. Szkoda, że nie zdążyłam zjeść dokładki!

Obsługa była sympatyczna, zjedzone przystawki były dokładane, nie było również problemu by starsi zrobili sobie w restauracji dancing, mimo że parkiet znajdował się piętro niżej ;) To wszystko sprawiło, że goście wyszli chyba zadowoleni, a już na pewno w zabawowym nastroju. Mimo niedociągnięć myślę, że restauracja ma dobrą ofertę w stosunku do ceny. A na klimatyzację cierpliwie czekam.

Wilczy Głód, jak sama nazwa wskazuje, znajduje się przy Wilczej i ma na celu poskramiać głód gości. Sam lokal ma wprawdzie spore okna na ulicę, ale chyba niezależnie od tego, i od "potykacza" wystawionego na róg Marszałkowskiej, nie rzuca się specjalnie w oczy, bo późniejszym popołudniem, kiedy tu przyszliśmy, tłumów nie było. A właściwie przez dłuższą część naszej wizyty, poza nami nie było nikogo. Mieliśmy więc lokal praktycznie wyłącznie dla siebie, co ze stolika w kącie sali czyniło dobry punkt obserwacyjny.

Wilczy Głód nie jest lokalem specjalnie dużym - to podłużna sala na parterze i jeszcze jedna, nieduża, w piwnicy. Podłużny kształt lokalu wymusza ustawienie stolików w rzędzie wzdłuż okien, co w sumie jest fajne, bo ułatwia komunikację, nawet idąc z końca sali, nie trzeba lawirować między stolikami. Wystrój jest sympatyczny - fajne wilki namalowane na ścianach nieco komiksową kreską, sporo "leśno-bajkowych" maskotek - klimat jest.

Lokal przechodzi akurat pewną metamorfozę, jeśli chodzi o kartę i zmierza bardziej w kierunku kuchni azjatyckiej. Znaczącym tego sygnałem (i - niestety - minusem) jest mocny zapach unoszący się w całej restauracji. Co dziwi, bo kuchnia znajduje się w osobnym pomieszczeniu, za drzwiami. Warto byłoby jednak coś zrobić z wentylacją, bo gość niekoniecznie chce po wyjściu z lokalu pachnieć tym, co zjadł, i czego nie zamówił. Oprócz różnorodnych opcji rodem z dalekiego wschodu, w karcie pozostały jednak "klasyczne" dania, które serwowano tu wcześniej, wybór jest więc spory (także w opcjach wegetariańskich i wegańskich). Ponadto codziennie serwowane są tu lunche w wersji tradycyjnej i vege, ale my odwiedziliśmy Wilczy Głód zdecydowanie po porze lunchowej.

Zaczęliśmy od przystawek - surówki z kapusty z wyrazistym sezamowym sosem (zwanym tu chinską tahini), o lekko słodkawej nucie, ale i niepozbawionym pikanterii. Poza tym chrupaliśmy słupki chrupiącej rzepy "w słodko-kwaśnej marynacie z czarnego octu ryżowego" - przyjemne, ale pojedyncza porcja przystawkowa wystarcza spokojnie na dwie osoby, albo i więcej bo rzepa, oprócz tego, że chrupała, miała smak zdecydowanie wyrazisty i w większej ilości pewnie przestałaby sprawiać przyjemność. No i bardzo fajne orzeszki z pieprzem - niby zwykłe orzeszki, ale ostre, wyraziste - wprawdzie popijałem je akurat herbatą, a nie piwem, ale do piwa byłyby idealne. W kwestii dania głównego opuściłem dalekowschodnie rejony i wróciłem bliżej Europy, racząc się wyrazistą czorbą - gęstą zupą pomidorowo-paprykową z czarnuszką, kuminem i sezamem - bardzo zacna rzecz, podawana na patelni, co tylko podkreśla, jak duże znaczenie przy jej przygotowaniu miała solidna redukcja.

Jedzenie jest tu przyzwoite (a ceny relatywnie niskie), wystrój wnętrza przyjemny, natomiast ocenę obniża kwestia słabej wentylacji. Jakość samej obsługi natomiast jest dla mnie rzeczą dość ambiwalentną. Zajmował się nami sympatyczny kelner, który nieźle orientował się w dietetycznych zawiłościach i praktycznie od ręki był w stanie orzec o wegańskości lub niewegańskości dań, wcześniejszy kontakt telefoniczny z właścicielem też był ok, natomiast dziewczyna, która podawała nam jedzenie, sprawiała wrażenie jakby myślami była bardzo daleko. Kiedy w ramach przekąsek przyniosła nam dwie kapusty zamiast jednej, zdziwiłem się, ale kelnerka chyba jeszcze bardziej. Postanowiła więc zabrać nadprogramową kapustę i trwała w swoich wysiłkach nawet kiedy powiedzieliśmy, że chętnie ją zjemy. I zapłacimy za nią. Mało brakowało, a zaczęlibyśmy się siłować ;) Tak więc gdyby nie wentylacja i kelnerka w innych rejonach wszechświata, byłaby pewnie czwóreczka, ale niestety ostateczną ocenę muszę obniżyć. Na szczęście nie za jedzenie.

Miejsce jak dla mnie tylko na śniadanka. Wilczy głód potrafi pozytywnie zaskoczyć, ale i nieźle wkurzyć. Nietypowo zacznę od minusów - na 10 wizyt w sobotę, pięć razy było zamknięte. Oczywiście zero informacji na fejsie czy stronie, po prostu przyjeżdzasz i całujesz klamkę. No i druga krecha za otwieranie knajpy w sobotę o 10:30, to pora bardziej lunchowa niż śniadaniowa. Z plusów należ podkreślić jedzenie, smaczne a jednocześnie niekaloryczne. W trakcie śniadań można korzystać ze szwedzkiego stołu, w zestawie jest pieczywo, picie a nawet jajecznica. Pomyślano też o deserze w postaci naleśników z polewami. Jeść można za 25 zł w opór.

Miejsce na pierwszy rzut oka przypomina trochę klimatem i wystrojem wnętrze lokalu Znajomi Znajomych, ale jest od niego sporo mniejsze. W karcie spory wybór dań i przekąsek z różnych kuchni świata (Burger z polikiem wołowym - co prawda bardziej przypominający zwykła, grillowaną kanapkę), pielmenie, hummus. Wybrane frytki belgijskie okazują się smaczne, a do tego podano je nam z trzema ciekawymi, mniej sztampowymi sosami. Wsród napojów sporo piw i ciekawych herbat oraz dobre koktajle mleczne. Lokal oceniamy jako przyjemny, dobry wybór, chociażby by spotkać się ze znajomymi przy piwie. Jednak nie wyróżnia go nic szczególnego wsród masy podobnych warszawskich miejsc.

Ogromny plus za przemiłą obsługę i właściciela. Nic tutaj nie jedliśmy, ale kilka razy piłam tutaj przepyszną herbatę. Mamy do tego miejsca niesamowity sentyment.